Καΐρη, Ευανθία

(Άνδρος 1799 – 1866).Λόγια. Ήταν αδελφή και μαθήτρια του Θεόφιλου Καΐρη (βλ. λ.), κόρη του Νικολάου Καΐρη και της Ασημίνας Καμπανάκη. Αφού ολοκλήρωσε την εκπαίδευσή της στις Κυδωνίες, δίδαξε στη Σύρο και στην Άνδρο. Το 1814, όταν ήταν 15 ετών, έστειλε επιστολή στον Αδαμάντιο Κοραή ζητώντας του «κανένα γαλλικό βιβλίο κατάλληλο για να το μεταφράσει και να ωφελήσει το γένος». Η επιστολή αυτή συγκίνησε τόσο τον Κοραή ώστε της έστειλε διάφορα βιβλία από το Παρίσι και συνέχισε την αλληλογραφία μαζί της για να την ενισχύσει στην προσπάθειά της. Με σύσταση του Κοραή, μετέφρασε από τα γαλλικά τις Συμβουλές προς τη θυγατέρα μου, του Ζ.Ν. Μπουιγί, και το Μάρκου Αυρήλιου εγκώμιο, του Γάλλου ακαδημαϊκού Τομάς. Η έκρηξη της Επανάστασης υποχρέωσε την οικογένεια Κ. να εγκαταλείψει τις Κυδωνίες και να εγκατασταθεί στην Άνδρο. Από εκεί η Κ. έστειλε επιστολή στις φιλελληνίδες της Ευρώπης και της Αμερικής ζητώντας τους ηθική και υλική ενίσχυση για τους Έλληνες αγωνιστές. Το 1826 έγραψε το δράμα Νικήρατος, κεντρικός ήρωας του οποίου είναι ο Χρήστος Καψάλης, που διακρίθηκε στην Έξοδο του Μεσολογγίου. Οι περιπέτειες και ο μαρτυρικός θάνατος του αδελφού της τής προκάλεσαν μεγάλη θλίψη, με αποτέλεσμα η Κ. να ζήσει απομονωμένη μέχρι τον θάνατό της.